Ev

Ve pek tabi karartabilir gün ortasını bir çoban,

Boşalır denizler gökyüzüne bir gün, 

Buralarda yaşama inanır bir de evren ahalisi.

Yaşam; meçhuldür, kayıptır ve çok güzeldir. 

Başkası yoktur, başka yoktur,

Bizimdir tüm çiçeklere annelik eden bu toprak,

Pay eder adaletiyle rayihaların en güzelini. 

Evrenlerden bir evren, isimsiz, çok meşgaleli, senin. 

İnsan sevildiği kişilerde yaşar çünkü.

Evi de kimliği de bulunduğu yürekte belirlenir burada.

Burası senin evin.